Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

infans O

  • 1 infans

    infans, antis, m. ou f. [st2]1 [-] incapable de parler, muet. [st2]2 [-] qui ne parle pas encore, bébé, tout petit enfant, tout jeune. [st2]3 [-] qui ne sait pas parler (en parl. d’un orateur). [st2]4 [-] enfantin, puéril. [st2]5 [-] (= infandus): horrible, affreux.    - infans, antis, m. f.: - [abcl]a - adj. d'enfant. - [abcl]b - subst. enfant (jusqu'à sept ans).    - infantes statuae, Hor.: les muettes statues.    - infantia pectora, Ov.: coeurs enfantins.    - Scipionem accepimus non infantem fuisse, Cic.: nous avons appris que Scipion n'était pas sans savoir parler.    - ab infante, Col.: dès l'enfance.    - infans facinus, Att.: crime affreux.
    * * *
    infans, antis, m. ou f. [st2]1 [-] incapable de parler, muet. [st2]2 [-] qui ne parle pas encore, bébé, tout petit enfant, tout jeune. [st2]3 [-] qui ne sait pas parler (en parl. d’un orateur). [st2]4 [-] enfantin, puéril. [st2]5 [-] (= infandus): horrible, affreux.    - infans, antis, m. f.: - [abcl]a - adj. d'enfant. - [abcl]b - subst. enfant (jusqu'à sept ans).    - infantes statuae, Hor.: les muettes statues.    - infantia pectora, Ov.: coeurs enfantins.    - Scipionem accepimus non infantem fuisse, Cic.: nous avons appris que Scipion n'était pas sans savoir parler.    - ab infante, Col.: dès l'enfance.    - infans facinus, Att.: crime affreux.
    * * *
        Infans, infantis, com. gen. Substantiuum. Cic. Enfant.
    \
        Remouere infantem. Plin. Sevrer.
    \
        Infans, De brutis et auibus etiam dicitur. Plin. Les petits.
    \
        Infans boletus. Plin. Qui est encore petit, Qui ne commence que de sortir de terre.
    \
        Infans. Cic. Qui n'ha non plus de grace en parler qu'un enfant, Qui n'ha nulle grace de dire et expliquer ce qu'il entend, Qui n'ha nulle maniere ne ordre de dire.
    \
        Nihil Lentulo infantius. Cic. Ayant moins de grace à dire que Lentulus.
    \
        Pudor infans. Horat. Honte qui fait perdre la parolle.

    Dictionarium latinogallicum > infans

  • 2 infans

    infans infans, ntis немой, неговорящий

    Латинско-русский словарь > infans

  • 3 infans

    infans infans, ntis m, f дитя

    Латинско-русский словарь > infans

  • 4 īnfāns

        īnfāns fantis, adj. with comp. and sup.    [2 in + for], that cannot speak, without speech, mute, speechless: statuae, H.: filium, cum infans esset, locutum.—Poor of speech, not eloquent: homines: pudor, i. e. embarrassment, H.: nihil accusatore infantius: ne infantissimus existimarer, incapable of speaking.—Not able to speak, young, little, infant pueri: pupilla: puella, H.: ova, fresh, O.— As subst m. and f a little child, infant, babe: natura movet infantem: infantibus parcere, Cs.: rusticus, Iu.: infantumque animae flentes, V.: formosissimus, O.: in utero matris, L.—Of an infant, infantine: Pectora, O.: os, O.: umbrae, of departed infants, O.—Childish, silly: illa omnia fuere infantia.
    * * *
    I
    (gen.), infantis ADJ
    speechless, inarticulate; new born; childish, foolish
    II
    infant; child (Bee)

    Latin-English dictionary > īnfāns

  • 5 infans

    infans, antis, c., babe, child.

    English-Latin new dictionary > infans

  • 6 infans

    īn-fāns, antis (in u. fari), I) der nicht reden kann, stumm, A) im allg., Cic. de div. 1, 121; vgl. Gell. 5, 9 in. – übtr., statua, Hor. sat. 2, 5, 40. – B) prägn., v. Kindern, die noch nicht recht sprechen können, adi. = noch sehr jung, noch klein, subst. comm. = ein kleines Kind, 1) eig. u. meton.: a) eig.: filius, Cic.: pueri, Cic.: puer infans semestris, ein kleiner Kn. von sechs Monaten, Val. Max.: infantes conditores urbis, v. Romulus u. Remus, Liv.: infantior quam meus est mulio, Varro sat. Men. 367. – subst. comm., Abl. immer infante, α) ein kleines Kind, ingenuus inf. semestris, Liv.: infantibus parcere, Caes.: infantem suam reportavit, Quint.: quartum intra mensem defunctā infante, Tac.: infantes parentibus orbatae, Plin. ep.: natus infans, ein neugeborenes K., Vitr. u.a.: dass. editus infans, Plin.: ab infante, Colum., u. (v. mehreren) ab infantibus, Cels., von Kindheit an. – β) ein Kind im Mutterleibe, Liv. u.a.; vgl. Ruhnken Suet. Aug. 63, 1. – b) meton.: α) (poet.) = kindlich, Kindes-, pectora infantia, Ov.: infanti vagiat ore puer, kindlich lallend, Ov.; vgl. Heinsius Ov. her. 9, 86. – β) kindisch, läppisch, omnia fuere infantia, Cic. ad Att. 10, 18, 1: velut infans effīcitur, er wird kindisch, Plin. Val. 1, 1. – 2) übtr., noch jung, catuli, Plin.: boletus, ein junger Pilz, Plin.: si infans fuerit aetas patientis, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 77. – II) der sich nicht zu reden getraut = ohne Gabe der Rede, ohne Rednergabe, nicht beredt, a) eig.: infantes et insipientes homines (Ggstz. magni ac diserti homines), Cic.: nihil accusatore Lentulo infantius, Cic.: ne infantissimus existimarer, Cic.: dum caute et expedite loqui volunt, infantissimi reperiuntur, Cornif. rhet.: largire comptum carmen infantissimo, Prud. perist. 10, 3: – poet. übtr., pudor, unberedte (verlegene Scham), Hor. sat. 1, 6, 57. – b) meton.: Fannii historia neque nimis est infans, neque perfecte diserta, zeigt zwar keinen auffallenden Mangel der Rede, aber auch keinen ganz beredten Ausdruck, Cic. Brut. 101. – III) passiv = infandus, unaussprechlich, unerhört, facinus, Acc. tr. 189. – / Nbf. īnfās, Corp. inscr. Lat. 6, 520. – Genet. Plur. gew. infantium (zB. Liv. 10, 23, 12); doch auch infantum, Plin. ep. 6, 20, 14 K.

    lateinisch-deutsches > infans

  • 7 infans

    īn-fāns, antis (in u. fari), I) der nicht reden kann, stumm, A) im allg., Cic. de div. 1, 121; vgl. Gell. 5, 9 in. – übtr., statua, Hor. sat. 2, 5, 40. – B) prägn., v. Kindern, die noch nicht recht sprechen können, adi. = noch sehr jung, noch klein, subst. comm. = ein kleines Kind, 1) eig. u. meton.: a) eig.: filius, Cic.: pueri, Cic.: puer infans semestris, ein kleiner Kn. von sechs Monaten, Val. Max.: infantes conditores urbis, v. Romulus u. Remus, Liv.: infantior quam meus est mulio, Varro sat. Men. 367. – subst. comm., Abl. immer infante, α) ein kleines Kind, ingenuus inf. semestris, Liv.: infantibus parcere, Caes.: infantem suam reportavit, Quint.: quartum intra mensem defunctā infante, Tac.: infantes parentibus orbatae, Plin. ep.: natus infans, ein neugeborenes K., Vitr. u.a.: dass. editus infans, Plin.: ab infante, Colum., u. (v. mehreren) ab infantibus, Cels., von Kindheit an. – β) ein Kind im Mutterleibe, Liv. u.a.; vgl. Ruhnken Suet. Aug. 63, 1. – b) meton.: α) (poet.) = kindlich, Kindes-, pectora infantia, Ov.: infanti vagiat ore puer, kindlich lallend, Ov.; vgl. Heinsius Ov. her. 9, 86. – β) kindisch, läppisch, omnia fuere infantia, Cic. ad Att. 10, 18, 1: velut infans effīcitur, er wird kindisch, Plin. Val. 1, 1. – 2) übtr., noch jung, catuli, Plin.: boletus, ein junger Pilz, Plin.: si infans fuerit aetas patientis, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 77. – II)
    ————
    der sich nicht zu reden getraut = ohne Gabe der Rede, ohne Rednergabe, nicht beredt, a) eig.: infantes et insipientes homines (Ggstz. magni ac diserti homines), Cic.: nihil accusatore Lentulo infantius, Cic.: ne infantissimus existimarer, Cic.: dum caute et expedite loqui volunt, infantissimi reperiuntur, Cornif. rhet.: largire comptum carmen infantissimo, Prud. perist. 10, 3: – poet. übtr., pudor, unberedte (verlegene Scham), Hor. sat. 1, 6, 57. – b) meton.: Fannii historia neque nimis est infans, neque perfecte diserta, zeigt zwar keinen auffallenden Mangel der Rede, aber auch keinen ganz beredten Ausdruck, Cic. Brut. 101. – III) passiv = infandus, unaussprechlich, unerhört, facinus, Acc. tr. 189. – Nbf. īnfās, Corp. inscr. Lat. 6, 520. – Genet. Plur. gew. infantium (zB. Liv. 10, 23, 12); doch auch infantum, Plin. ep. 6, 20, 14 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infans

  • 8 infans

    in-fans ( infas, Momms. Inscr. R. N. 66; 5376; Inscr. Grut. 688, 2), fantis ( gen. plur. infantium, but infantum, Plin. Ep. 9, 20, 14), adj. [in-for], that cannot speak, without speech, mute, speechless (class.):

    seu rubra Canicula findet Infantes statuas,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    filius Croesi,

    Gell. 5, 9, 1:

    scribit Herodotus, Croesi filium, cum infans esset, locutum,

    Cic. Div. 1, 53, 121.—
    II.
    Transf., not capable of speech, not eloquent:

    infantes et insipientes homines,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Comp.: infantior, quam meus est mulio, Varr. ap. Non. 56, 11:

    omnino nihil accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus infantius,

    Cic. Q. Fr. 3, 4 init.Sup.:

    ut timerem, si nihil dixissem, ne infantissimus existimarer,

    incapable of speaking, Cic. Clu. 18, 51; cf.:

    historia neque nimis infans, neque perfecte diserta,

    id. Brut. 26, 101.—
    B.
    Not yet able to speak, young, little, infant:

    infantes pueri,

    Cic. de Or. 2, 39, 162; cf. Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    pupilla,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 153:

    filius,

    id. Clu. 9, 27:

    filia,

    Suet. Ner. 35.—

    Of the young of the brute creation: pulli,

    Plin. 10, 33, 49, § 92:

    catuli,

    id. 29, 5, 32, § 100.— Of a plant, little:

    boletus,

    Plin. 22, 22, 46, § 93:

    ova,

    fresh, Ov. M. 4, 518.—
    III.
    Esp. as subst.: infans, fantis, com. gen.
    a.
    In gen., a young or little child, an infant, babe:

    natura movet infantem,

    Cic. Fin. 2, 11, 33:

    non mulieribus, non infantibus pepercerunt,

    Caes. B. G. 7, 28:

    parvi,

    Lucr. 1, 184:

    in Sabinis incertus infans natus, masculus an femina esset,

    Liv. 31, 12 med.:

    rusticus,

    Juv. 3, 176; 9, 60:

    crassus,

    id. 13, 163; 14, 168:

    infantem suam reportavit,

    Quint. 6, 1, 39:

    infantumque animae flentes,

    Verg. A. 6, 427:

    semestris,

    Liv. 21, 62:

    ab infante,

    from infancy, Col. 1, 8, 2; so,

    ab infantibus (of more than one),

    Cels. 7, 7, 15.—
    b.
    Esp., of the unborn child:

    infantem in utero matris Io triumphe clamasse,

    Liv. 24, 10 fin.
    B.
    Of or belonging to an infant, infantine:

    pectoraque absorbent avidis infantia linguis,

    Ov. F. 6, 145:

    infantia ossa,

    id. M. 4, 517:

    guttura,

    id. ib. 4, 229:

    tutus ut infanti vagiat ore puer,

    id. F. 4, 208:

    manus,

    id. H. 9, 86:

    umbrae,

    of departed infants, id. ib. 11, 119.—
    C.
    Childish, like a child. —Hence,
    1.
    Silly:

    illa Hortensiana omnia fuere infantia,

    Cic. Att. 10, 18, 1.—
    2.
    Speechless, not expressing itself in words:

    pudor,

    Hor. S. 1, 6, 57. —
    IV.
    For infandus, unutterable, unheard of (anteclass.): facinus, Att. ap. Non. 56, 12 (Trag. Fragm. v. 189 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > infans

  • 9 infans

    I īn-fāns, antis adj. [ for ]
    1) неговорящий, немой, безмолвный ( statua H)
    2) лишённый дара слова, некрасноречивый ( homo C)
    3) маленький, молоденький, нежный (puer O; catulus, boletus PM); ребяческий, детский, младенческий ( ora O); наивный (omnia haec infantia sunt C)
    4) редко (= infandus) невыразимый, неслыханный ( facinus Acc)
    II īnfāns, antis m. f.
    дитя, младенец, ребёнок (прибл. до 7 года жизни)
    natus i. Vtr и editus i. PMноворождённый ребёнок
    ab infante Col (ab infantibus CC) — с (самого) детства

    Латинско-русский словарь > infans

  • 10 infans

    ,ntis m,f
    дитя, ребёнок (до 2 лет)

    Латинский для медиков > infans

  • 11 infans

    неговорящий, малолетний ниже 7 лет, = minor VII annis (1. 18 C. 6, 30, cf. fari § 10 J. 3, 19. cf. 1. 32 § 2 D. 41, 2. Gai. III. 109); (1. 37 § 1 D. 36, 1. 1. 7 § 1 D. 37, 1. cf. 1. 18 C. cit. 1. 60 D. 6, 1. 1. 12 § 3 D. 7, 1. cf. 1. 55 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > infans

  • 12 infáns

    [\infánst, \infánsa, \infánsok] tört. инфант

    Magyar-orosz szótár > infáns

  • 13 infáns

    (DE) Infant {r}

    Magyar-német-angol szótár > infáns

  • 14 infans

    ,ntis m,f
    дитя, ребёнок (до 2 лет)

    Latin-Russian dictionary > infans

  • 15 infans

    (m = f = n), infantis (gen.sg.)
      неговорящий; subst. m, f дитя, младенец

    Dictionary Latin-Russian new > infans

  • 16 Benthalbella infans

    2. RUS бентальбелла f Цугмайера
    3. ENG Zugmayer’s pearleye
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Benthalbella infans

  • 17 ребёнок

    infans, ntis m

    Латинский для медиков > ребёнок

  • 18 дитя

    infans ntis, m., f

    Русско-латинский медицинско-фармацевтический словарь > дитя

  • 19 Дитя

    - infans; puer; suboles (producere subolem; imperatorum; deorum); partus; parvulus; natus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дитя

  • 20 Малыш

    - infans; puerulus; pusio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Малыш

См. также в других словарях:

  • Infans — (lat.), Kind, das noch nicht reden kann; 2) (Rechtsw.), Kind unter sieben Jahren, s.u. Alter 2) B); 3) im Mittelalter der Sohn eines Dynasten u. anderer Edlen; daher Infantafĭcum, Apanage. Daher Infant, Titel, den in Spanien u. Portugal die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Infans — (lat.), Kind, das noch nicht sprechen kann; in Rechtssachen das Kind unter sieben Jahren (s. Alter, S. 385 f.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Infans — Infans, lat., Kind; infantia, Unmündigkeit bis zum 7. Lebensjahre; infanticidium, Kindsmord …   Herders Conversations-Lexikon

  • INFANS — I. INFANS a non fando dictus est, teste Nonio: sicut Graec. νήπιος, a νὴ et ἔπω. Hic sive die sive noctu in lucem prodit, natalis dicitur dies, ut ex Varrone fuse explicat A. Gell. l. 3. c. 2. et quidem verae nativitatis terminus, nonus est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Infans — L infans, terme de Sándor Ferenczi, désigne l enfant qui n a pas encore acquis le langage, francisation du latin infans, infantis, désignant le très jeune enfant qui ne parle pas. Formé de in préfixe négatif et du participe présent de fari… …   Wikipédia en Français

  • Infans, S. — S. Infans, (21. Febr. al. 14. März). ein Basilianermönch zu Palermo, der im Mart. Rom. Ordinis S. Basilii vorkommt. Vom Bollandisten Henschenius wird (Maj. VI. 70. nr. 3) angenommen, es dürfte besser S. Euphanius gelesen werden; doch findet sich… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Infans — Ịnfans [aus lat. infans, Gen.: infantisInfans= kleines Kind] s; , Infạnten (in fachspr. Fügungen: Infạntes): kleines Kind, Kleinkind …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • infans — in·fans …   English syllables

  • infans — /infaenz/ In the civil law, a child under the age of seven years; so called quasi impos fandi (as not having the faculty of speech) …   Black's law dictionary

  • infans — /infaenz/ In the civil law, a child under the age of seven years; so called quasi impos fandi (as not having the faculty of speech) …   Black's law dictionary

  • infans — (Civil law.) A child under the age of seven years …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»